Category Archives: Φυσικοπαθητική

Η τενοντοπάθεια αναφέρεται στην πάθηση του τένοντα.

Αίτια:

• πιο κοινή είναι η κατάχρησή του
• Άλλες αιτίες αφορούν τους τραυματισμούς, οι οποίοι μπορεί να είναι από εγγενείς (π.χ.μερικό υπερξάρθρημα ή κακή εμβιομηχανική μίας άρθρωσης) ή εξωτερικούς παράγοντες(π.χ. τένις, τρέξιμο). Οι περιοχές του σώματος που υποφέρουν συχνότερα από τενοντοπάθειες είναι:

Στο πόδι:

• ο Αχίλλειος τένοντας στη γάμπα
• ο επιγονατιδικός τένοντας

Στο χέρι:

• οι περιοχή των μυών που κάνουν έκταση του καρπού και είναι η γνωστή «επικονδυλίτιδα»(ο όρος έχει αντικατασταθεί με τον σωστό που είναι «επικονδυλαλγία»)

• στον αγκώνα η περιοχή του δικεφάλου μυός

• στον ώμο η περιοχή των στροφέων του ώμου με πιο συχνά εμφανιζόμενη διάγνωση αυτήτης «τενοντίτιδας Υπερακανθίου μυός» Οι τενοντοπάθειες συγκαταλέγονται στα σύνδρομα καταπόνησης ή αλλιώς «υπέρχρησης».Από αυτά υποφέρουν συνήθως άτομα που αθλούνται συστηματικά , αλλά και άτομα ταοποία ξαφνικά αύξησαν κάποια δραστηριότητα χωρίς να έχουν μια τακτική αθλητικήδραστηριότητα. Η τενοντοπάθεια μπορεί να χαρακτηριστεί πιο ειδικά (και πιο συχνά) ως τενοντίτιδα ανπρόκειται για οξεία βλάβη του τένοντα που συνοδεύεται με φλεγμονή, και πιο σπάνια ωςτενόντωση που χαρακτηρίζει τη χρόνια βλάβη του τένοντα σε κυτταρικό επίπεδο.#Προσέγγιση

Η εκτίμηση και η αποκατάσταση γίνεται αφού ο ειδικός διερευνήσει σε βάθος τουςπαράγοντες που προκάλεσαν την παραπάνω πάθηση.

Η αποκατάσταση μίας τενοντοπάθειας συνήθως αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση για τονειδικό δεδομένου ότι το άτομο ενδεχομένως να συνεχίζει να λειτουργεί με τις παλιέςσυνήθειες με αποτέλεσμα το συχνό επανατραυματισμό του τένοντα.

Ο θεραπευόμενος πρέπει να εκπαιδευτεί πώς να λειτουργεί, ενώ η επανόρθωση τουτένοντα επιτυγχάνεται με δια χειρός θεραπεία *, ασκήσεις (γυμναστική αποκατάσταση), βελονισμό και παγοθεραπεία, ενώ σπάνια συστήνονται διατροφικά συμπληρώματα για τονπεριορισμό της φλεγμονής.

Είναι ένας γενικός όρος και συνήθως χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε δυσαρέσκεια στοεσωτερικό ή εξωτερικό του θώρακα.

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας όταν έχουμε έναν έντονο πόνο στο στήθος είναιη καρδιακή προσβολή.

Η αιτία του πόνου μπορεί να είναι μυοσκελετικής ή σπλαχνικής φύσεως και εξαρτάται τοσημείο αναφοράς (μπροστά, πίσω ή πλάι). Κοινές αιτίες αποτελούν παθήσεις.πνευμονολογικές: η πλευρίτιδα, η βρογχίτιδα, οι κοινές λοιμώξεις στο αναπνευστικό κ.ά.γαστρο-οισοφαγικές: η δυσπεψία, η γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση, έλκος,παγκρεατίτιδα, προβλήματα της χοληδόχου κύστης, διαφραγματοκήλη κ.ά.καρδιολογικές:στεφανιαία νόσος (στηθάγχη), μυοκαρδίτιδα, έμφραγμα του μυοκαρδίου, περικαρδίτιδα κ.ά.νευρολογικές: ο έρπης ζωστήρας κ.ά.μυο-σκελετικές: σκολίωση, κύφωση, αρθρίτιδα, οστεοπόρωση, οστεοχονδρίτιδα, πλευροχονδρίτιδα (Tietze’s syndrome), δισκοπάθεια, πλευρικό κάταγμα κ.α.

Ο πόνος μπορεί να έχει πολλές μορφές: Σαν κάψιμο, Σύντομος σαν σουβλιά, Επιθετικός, Συνεχής, Διακεκομμένος, Αμβλύς

Κάποιες φορές ο πόνος στο στήθος μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό της περιοχής από ατύχημα ή πέσιμο. Μια ακόμη πιθανότητα είναι και κάποια ίωση.

Ο πόνος από κάταγμα ή σπάσιμο των πλευρών μπορεί να γίνεται πιο έντονος όταν παίρνετεβαθιά ανάσα και όταν βήχετε.

Οι κρίσεις πανικού προκαλούν πόνο στο στήθος που ακολουθείτε από ζάλη, δύσπνοια,έντονη αίσθηση των παλμών, μυρμηγκιά και τρόμο.#Προσέγγιση

Ο ειδικός θα διερευνήσει σε βάθος την κατάσταση του ατόμου με τη λήψη του ιστορικού(π.χ. τα συμπτώματα, οικογενειακό ιστορικό, ακτινολογικές και αιματολογικές εξετάσεις)και την κλινική εξέταση (διεξαγωγή κλινικών τεστ: πόνος, ακροαστικά, αρτηριακή πίεση,αντανακλαστικά κ.α.) για να σιγουρευτεί ότι πρόκειται για πόνο μυοσκελετικό και όχισπλαχνικό.

Θα προχωρήσει στην ανάλυση της εμβιομηχανικής λειτουργίας κυρίως του θώρακα καιτης θωρακικής στήλης και θα ακολουθήσει ένα πρωτόκολλο θεραπείας με:

• δια χειρός τεχνικές

• ασκήσεις (γυμναστική αποκατάσταση)

• βελονισμό

• υδροθεραπεία

διατροφικά συμπληρώματα για τη μείωση της φλεγμονής. Σε βάθος χρόνου ο ειδικός θα επεκταθεί και σε άλλες περιοχές και συστήματα τουσώματος προκειμένου να το φέρει σε μία σωματική, βιοχημική και ψυχολογική ισορροπία,ενώ δε θα παραλείψει τις διατροφικές συνήθειες ή τυχόν δυσανεξίες του θεραπευόμενου. Στην οξεία φάση αρθρίτιδας αποφεύγεται η επαφή με την παραπονούμενη περιοχή κιεκτείνεται μόνο στις γύρω περιοχές, ενώ στην υποψία οστικού κατάγματος ή μετάστασηςγίνεται άμεσα παραπομπή.

Ο όρος αρθραλγία αποτελείται από δύο ελληνικές λέξεις, άρθρον (άρθρωση) και άλγος (πόνος). Αυτό σημαίνει πόνος στις αρθρώσεις, και μπορεί να αναφέρεται σε οποιοδήποτε τύπο πόνου.

Σχετικά συμπτώματα είναι:
⦁ ήπιος πόνος ή ευαισθησία /σοβαρός ή ανυπόφορος πόνος
⦁ ανικανότητα να χρησιμοποιήσετε το άκρο σας είτε για να περπατήσετε είτε για να μεταφέρετε αντικείμενα
⦁ περιορισμένο εύρος κίνησης της άρθρωσης
⦁ κλείδωμα( block) της άρθρωσης
⦁ δυσκαμψία
⦁ αυξημένη θερμοκρασία γύρω από την άρθρωση
⦁ αδυναμία
⦁ πρήξιμο γύρω από την άρθρωση

Μπορεί να προέλθει από έναν απλό τραυματισμό, φθορά, γήρας, ουρικό οξύ, μέχρι και από νόσους όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Tα συμπτώματα είναι πιο έντονα το βράδυ και κατά το πρωινό ξύπνημα

Προσέγγιση:

 Ο ειδικός προτού εκτιμήσει και προχωρήσει στη θεραπεία, που ποικίλει σύμφωνα με την αιτία του αρθρικού πόνου, θα διερευνήσει σε βάθος την κατάσταση του ατόμου με τη λήψη του ιστορικού και την κλινική εξέταση (π.χ. κινητικότητα, πόνος, όραση, αντανακλαστικά, δύναμη κ.α.).

 Αφού κρίνει ότι μπορεί να βοηθήσει, σκοπός του ειδικού είναι αρχικά να μειώσει τα επίπεδα της φλεγμονής και να αυξήσει την ποιότητα της κίνησης της(των) άρθρωσης(-εων), και αργότερα να καταπολεμήσει την πιθανή αιτία (ή αφορμή) του προβλήματος, εφόσον είναι εφικτό.

 Αυτό επιτυγχάνεται με επιδέξιους χειρισμούς στα πάσχοντα σημεία (αν το επιτρέπει το σώμα του ασθενή*), ασκήσεις, βελονισμό και υδροθεραπεία, ενώ συστήνονται διατροφικές συμβουλές ανάλογα την αιτία του αρθρικού πόνου.

Οσφυαλγία σημαίνει πόνος στην οσφύ, δηλαδή την περιοχή πάνω από την λεκάνη και

κάτω από το θώρακα στο πίσω μέρος του κορμού.

H Οσφυαλγία είναι ένας γενικός όρος που συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει

κάποιο πρόβλημα στην παραπάνω περιοχή (σύμπτωμα) και όχι την ακριβή αιτία του πόνου.

Mπορεί να είναι ένας μεγάλος αριθμός παθήσεων με πιο κοινές:

•  τη μυϊκή θλάση
•  τον ερεθισμό αποφύσεων
•  την αρθρίτιδα
•  τη δισκοκήλη
•  την σπονδυλολίσθηση
•  τη μετάσταση
• την αγκυλωτική σπονδυλίτιδα

Προσέγγιση

 Μετά από τη λήψη του ιστορικού και την κλινική αξιολόγηση ανάλογα την πάθηση,

ο ειδικός επίκειται σε επιδέξιους χειρισμούς αρχικά στην οσφύ κι έπειτα στις γειτονικές περιοχές

όπως λεκάνη, κοιλιακή χώρα, κάτω άκρα και θωρακική σπονδυλική στήλη

 Οι τεχνικές ποικίλουν από απλές διατάσεις μέχρι και βελονισμό.

 ο ειδικός απευθύνεται και σε άλλους πιθανούς παράγοντες (π.χ. στρες, δυσανεξία,

κυκλοφορικό) με τεχνικές χαλάρωσης, με διατροφική συμβουλευτική, καθώς και με

υδροθεραπεία.

 Απώτερος σκοπός του ειδικού είναι να φέρει το σώμα σε μια ισορροπία για να

καταπολεμηθεί η αιτία της πάθησης (αν είναι εφικτό), και συγχρόνως να εφοπλίσει τον

θεραπευόμενο με τέτοια εργαλεία έτσι ώστε να αποφευχθεί η επανεμφάνιση του

προβλήματος.

Το δέρμα μας δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου σώματος αλλά και ο καθρέφτης του οργανισμού μας. Εάν υπάρχει οποιαδήποτε δυσλειτουργία στο εσωτερικό του οργανισμού μας, το πρώτο όργανο στο οποίο αντανακλάται είναι το δέρμα.

Οι πιο κοινές δερματικές παθήσεις έιναι:

Η δερματίτιδα εξ’ επαφής, το έκζεμα, ο λειχήνας, η δερματοφυτία, η κνίδωση, που χαρακτηρίζονται από βλάβες στην επιφάνεια του δέρματος, με ερυθρότητα, με λεπίδωση, με εξίδρωμα κτλ.

Παρόλο που οι βλάβες αυτές διαφέρουν μεταξύ τους, ολοένα και περισσότερο υποστηρίζεται ότι σχετίζονται με κακές διατροφικές συνήθειες και πεσμένη ψυχολογική διάθεση, πέραν από οργανικά ή μολυσματικά αίτια.

Το ψυχολογικό stress επιβαρύνει το σύνολο του οργανισμού, και συνεπώς τα πρώτα σημεία εκδήλωσης διαφαίνονται στο δέρμα μας.

Το άγχος αποτελεί αιτία τόσο εμφάνισης νέων δερματοπαθειών όσο και επιδείνωσης ήδη υπαρχόντων νοσημάτων.

Ασθένειες που επιδεινώνονται με το άγχος είναι παραδείγματος χάριν η ψωρίαση, η ατοπική δερματίτιδα και η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα.

Ακόμη και ο σακχαρώδης διαβήτης, ή η πυλαία υπέρταση ή η κίρρωση του ήπατος μπορούν να έχουν ως πρώτες εκδηλώσεις τις δερματολογικές αλλοιώσεις.

 Πως προσεγγίζουμε τις δερματικές παθήσεις:

Ο ασθενής χρήζει ιδιαίτερης ιατρικής προσοχής αν πρόκειται για μολυσματική νόσο ή καρκίνο του δέρματος, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να εκτιμηθεί πρώτα από ειδικό δερματολόγο.

Αφού διευκρινιστεί ακριβώς η δερματική βλάβη και εφόσον δεν υπάρχει ανάγκη από νοσοκομειακή περίθαλψη, μπορεί να ακολουθήσει τη συμπληρωματική/εναλλακτική οδό.

Η λήψη του ιστορικού, η οργανική και η σωματική αξιολόγηση (με αιματολογικές εξετάσεις και με ψηλάφηση αντίστοιχα) κρίνονται απαραίτητα προτού ο ειδικός προχωρήσει στην εκτέλεση οποιωνδήποτε θεραπευτικών μεθόδων.

Οι τελευταίες αποτελούνται κυρίως από κλινική διατροφή και βοτανοθεραπεία, καθώς και από ασκήσεις μείωσης του στρες, αν κρίνεται απαραίτητο.