Νέα

Πολλά είναι εκείνα που επηρεάζουν τη στάση του σώματός μας καθημερινά και δημιουργούν μια δυσάρεστη αίσθηση πόνου ή πιασίματος στον αυχένα, στη μέση, στα πόδια ή αλλού. Ως συνέπεια, η σωστή σώματος αποτελεί καίριο στοιχείο για την υγεία μας. Με το να βελτιώσουμε τη στάση του σώματός μας μπορούμε να:

•  επωφεληθούμε από μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
•  έχουμε λιγότερους πόνους στους μύες και στις αρθρώσεις, που συχνά ταλαιπωρούν πολλούς ανθρώπους.
•  έχουμε καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στο σώμα. Η καλή κυκλοφορία γενικότερα βοηθά την αναπνοή, βελτιώνει την κινητικότητα, προλαμβάνει τους τραυματισμούς και μας χαρίζει ενέργεια.

 Υπάρχουν διάφορες ασκήσεις και τεχνικές που μπορεί να κάνει κάποιος προκειμένου να βελτιώσει τη στάση του σώματός του και να αποκτήσει όλα τα οφέλη από αυτή. Επίσης, με τον τρόπο αυτό μπορούν να αντιμετωπιστούν διάφορες μυοσκελετικές διαταραχές και μάλιστα με αποτελέσματα που διαρκούν.

Κάθε πρόγραμμα ασκήσεων προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κάθε άτομο και έχει στόχο τη βελτίωση της κινητικότητας. Οι ασκήσεις που συστήνονται για βελτίωση της στάσης του σώματος περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων pilates, yoga, λειτουργική προπόνηση (functional training) καθώς και ενδυνάμωση (power training).

 Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην εκτέλεση, τον αριθμό και τη συχνότητα της κάθε άσκησης ώστε το άτομο να αποκομίσει όσο περισσότερα οφέλη μπορεί, αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να είναι και συνεπής σε αυτή, δεδομένου του προγράμματός του μέσα στη μέρα.

Το φθινόπωρο είναι μια εποχή μετάβασης, όπου οι θερμοκρασιακές μεταβολές και οι ιώσεις κάνουν την εμφάνιση τους.

Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι υπεύθυνο για να αμύνεται ο οργανισμός του από επιβλαβείς παράγοντες όπως ιούς, βακτήρια και επικίνδυνες χημικές ουσίες.

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να έχουμε θωρακίσει τον οργανισμό μας.

Βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν την άμυνα του οργανισμού μας είναι το βάρος, οι καταχρήσεις, η ποιότητα των τροφών, η έλλειψη ύπνου, η καθιστική ζωή και η απουσία υγιεινής.

Οι αντιοξειδωτικές τροφές ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και καταπολεμούν τις ιώσεις. Γι αυτό είναι σημαντικό να τρεφόμαστε θρεπτικά, περιλαμβάνοντας τη διατροφή μας:

ω-3 λιπαρά οξέα, Βιταμίνες C, D, A, B, E, ιχνοστοιχεία (Se, Zn, Cr, Fe, Mn,P, I, Cu).

Τα ψάρια, τα λαχανικά εποχής, τα όσπρια, τα φρούτα, οι ξηροί καρποί και τα δημητριακά είναι βασικά αλλά υπάρχουν και κάποιες τροφές ιδιαίτερες με αντίστοιχες ιδιαίτερες αξίες θρεπτικά! Τέτοιες είναι το μέλι, το σκόρδο, η πρόπολη και κάποια αφεψήματα όπως τσάι του βουνού, το φασκόμηλο, το πράσινο τσάι, το τσάι ginseng.

Γενικότερα, αποφύγετε την ζάχαρη, το λιπαρό κόκκινο κρέας και το αλάτι γιατί οι φλεγμονές εντείνονται, υιοθετήστε την άσκηση στην καθημερινότητα σας, και προσπαθήστε να ξεκουράζεστε επαρκώς πριν ξεκινήσετε τη κάθε σας μέρα!

Η τενοντοπάθεια αναφέρεται στην πάθηση του τένοντα.

Αίτια:

• πιο κοινή είναι η κατάχρησή του
• Άλλες αιτίες αφορούν τους τραυματισμούς, οι οποίοι μπορεί να είναι από εγγενείς (π.χ.μερικό υπερξάρθρημα ή κακή εμβιομηχανική μίας άρθρωσης) ή εξωτερικούς παράγοντες(π.χ. τένις, τρέξιμο). Οι περιοχές του σώματος που υποφέρουν συχνότερα από τενοντοπάθειες είναι:

Στο πόδι:

• ο Αχίλλειος τένοντας στη γάμπα
• ο επιγονατιδικός τένοντας

Στο χέρι:

• οι περιοχή των μυών που κάνουν έκταση του καρπού και είναι η γνωστή «επικονδυλίτιδα»(ο όρος έχει αντικατασταθεί με τον σωστό που είναι «επικονδυλαλγία»)

• στον αγκώνα η περιοχή του δικεφάλου μυός

• στον ώμο η περιοχή των στροφέων του ώμου με πιο συχνά εμφανιζόμενη διάγνωση αυτήτης «τενοντίτιδας Υπερακανθίου μυός» Οι τενοντοπάθειες συγκαταλέγονται στα σύνδρομα καταπόνησης ή αλλιώς «υπέρχρησης».Από αυτά υποφέρουν συνήθως άτομα που αθλούνται συστηματικά , αλλά και άτομα ταοποία ξαφνικά αύξησαν κάποια δραστηριότητα χωρίς να έχουν μια τακτική αθλητικήδραστηριότητα. Η τενοντοπάθεια μπορεί να χαρακτηριστεί πιο ειδικά (και πιο συχνά) ως τενοντίτιδα ανπρόκειται για οξεία βλάβη του τένοντα που συνοδεύεται με φλεγμονή, και πιο σπάνια ωςτενόντωση που χαρακτηρίζει τη χρόνια βλάβη του τένοντα σε κυτταρικό επίπεδο.#Προσέγγιση

Η εκτίμηση και η αποκατάσταση γίνεται αφού ο ειδικός διερευνήσει σε βάθος τουςπαράγοντες που προκάλεσαν την παραπάνω πάθηση.

Η αποκατάσταση μίας τενοντοπάθειας συνήθως αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση για τονειδικό δεδομένου ότι το άτομο ενδεχομένως να συνεχίζει να λειτουργεί με τις παλιέςσυνήθειες με αποτέλεσμα το συχνό επανατραυματισμό του τένοντα.

Ο θεραπευόμενος πρέπει να εκπαιδευτεί πώς να λειτουργεί, ενώ η επανόρθωση τουτένοντα επιτυγχάνεται με δια χειρός θεραπεία *, ασκήσεις (γυμναστική αποκατάσταση), βελονισμό και παγοθεραπεία, ενώ σπάνια συστήνονται διατροφικά συμπληρώματα για τονπεριορισμό της φλεγμονής.

Είναι ένας γενικός όρος και συνήθως χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε δυσαρέσκεια στοεσωτερικό ή εξωτερικό του θώρακα.

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας όταν έχουμε έναν έντονο πόνο στο στήθος είναιη καρδιακή προσβολή.

Η αιτία του πόνου μπορεί να είναι μυοσκελετικής ή σπλαχνικής φύσεως και εξαρτάται τοσημείο αναφοράς (μπροστά, πίσω ή πλάι). Κοινές αιτίες αποτελούν παθήσεις.πνευμονολογικές: η πλευρίτιδα, η βρογχίτιδα, οι κοινές λοιμώξεις στο αναπνευστικό κ.ά.γαστρο-οισοφαγικές: η δυσπεψία, η γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση, έλκος,παγκρεατίτιδα, προβλήματα της χοληδόχου κύστης, διαφραγματοκήλη κ.ά.καρδιολογικές:στεφανιαία νόσος (στηθάγχη), μυοκαρδίτιδα, έμφραγμα του μυοκαρδίου, περικαρδίτιδα κ.ά.νευρολογικές: ο έρπης ζωστήρας κ.ά.μυο-σκελετικές: σκολίωση, κύφωση, αρθρίτιδα, οστεοπόρωση, οστεοχονδρίτιδα, πλευροχονδρίτιδα (Tietze’s syndrome), δισκοπάθεια, πλευρικό κάταγμα κ.α.

Ο πόνος μπορεί να έχει πολλές μορφές: Σαν κάψιμο, Σύντομος σαν σουβλιά, Επιθετικός, Συνεχής, Διακεκομμένος, Αμβλύς

Κάποιες φορές ο πόνος στο στήθος μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό της περιοχής από ατύχημα ή πέσιμο. Μια ακόμη πιθανότητα είναι και κάποια ίωση.

Ο πόνος από κάταγμα ή σπάσιμο των πλευρών μπορεί να γίνεται πιο έντονος όταν παίρνετεβαθιά ανάσα και όταν βήχετε.

Οι κρίσεις πανικού προκαλούν πόνο στο στήθος που ακολουθείτε από ζάλη, δύσπνοια,έντονη αίσθηση των παλμών, μυρμηγκιά και τρόμο.#Προσέγγιση

Ο ειδικός θα διερευνήσει σε βάθος την κατάσταση του ατόμου με τη λήψη του ιστορικού(π.χ. τα συμπτώματα, οικογενειακό ιστορικό, ακτινολογικές και αιματολογικές εξετάσεις)και την κλινική εξέταση (διεξαγωγή κλινικών τεστ: πόνος, ακροαστικά, αρτηριακή πίεση,αντανακλαστικά κ.α.) για να σιγουρευτεί ότι πρόκειται για πόνο μυοσκελετικό και όχισπλαχνικό.

Θα προχωρήσει στην ανάλυση της εμβιομηχανικής λειτουργίας κυρίως του θώρακα καιτης θωρακικής στήλης και θα ακολουθήσει ένα πρωτόκολλο θεραπείας με:

• δια χειρός τεχνικές

• ασκήσεις (γυμναστική αποκατάσταση)

• βελονισμό

• υδροθεραπεία

διατροφικά συμπληρώματα για τη μείωση της φλεγμονής. Σε βάθος χρόνου ο ειδικός θα επεκταθεί και σε άλλες περιοχές και συστήματα τουσώματος προκειμένου να το φέρει σε μία σωματική, βιοχημική και ψυχολογική ισορροπία,ενώ δε θα παραλείψει τις διατροφικές συνήθειες ή τυχόν δυσανεξίες του θεραπευόμενου. Στην οξεία φάση αρθρίτιδας αποφεύγεται η επαφή με την παραπονούμενη περιοχή κιεκτείνεται μόνο στις γύρω περιοχές, ενώ στην υποψία οστικού κατάγματος ή μετάστασηςγίνεται άμεσα παραπομπή.

Ο όρος αρθραλγία αποτελείται από δύο ελληνικές λέξεις, άρθρον (άρθρωση) και άλγος (πόνος). Αυτό σημαίνει πόνος στις αρθρώσεις, και μπορεί να αναφέρεται σε οποιοδήποτε τύπο πόνου.

Σχετικά συμπτώματα είναι:
⦁ ήπιος πόνος ή ευαισθησία /σοβαρός ή ανυπόφορος πόνος
⦁ ανικανότητα να χρησιμοποιήσετε το άκρο σας είτε για να περπατήσετε είτε για να μεταφέρετε αντικείμενα
⦁ περιορισμένο εύρος κίνησης της άρθρωσης
⦁ κλείδωμα( block) της άρθρωσης
⦁ δυσκαμψία
⦁ αυξημένη θερμοκρασία γύρω από την άρθρωση
⦁ αδυναμία
⦁ πρήξιμο γύρω από την άρθρωση

Μπορεί να προέλθει από έναν απλό τραυματισμό, φθορά, γήρας, ουρικό οξύ, μέχρι και από νόσους όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Tα συμπτώματα είναι πιο έντονα το βράδυ και κατά το πρωινό ξύπνημα

Προσέγγιση:

 Ο ειδικός προτού εκτιμήσει και προχωρήσει στη θεραπεία, που ποικίλει σύμφωνα με την αιτία του αρθρικού πόνου, θα διερευνήσει σε βάθος την κατάσταση του ατόμου με τη λήψη του ιστορικού και την κλινική εξέταση (π.χ. κινητικότητα, πόνος, όραση, αντανακλαστικά, δύναμη κ.α.).

 Αφού κρίνει ότι μπορεί να βοηθήσει, σκοπός του ειδικού είναι αρχικά να μειώσει τα επίπεδα της φλεγμονής και να αυξήσει την ποιότητα της κίνησης της(των) άρθρωσης(-εων), και αργότερα να καταπολεμήσει την πιθανή αιτία (ή αφορμή) του προβλήματος, εφόσον είναι εφικτό.

 Αυτό επιτυγχάνεται με επιδέξιους χειρισμούς στα πάσχοντα σημεία (αν το επιτρέπει το σώμα του ασθενή*), ασκήσεις, βελονισμό και υδροθεραπεία, ενώ συστήνονται διατροφικές συμβουλές ανάλογα την αιτία του αρθρικού πόνου.